Կրոն_Религия_Religion

Հայր Մեր

Հայր մեր որ յերկինս ես,
սուրբ եղիցի անուն Քո։
Եկեսցէ արքայութիւն Քո։
Եղիցին կամք Քո
որպէս յերկինս եւ յերկրի։
Զհաց մեր հանապազորդ
տուր մեզ այսօր։
Եւ թող մեզ զպարտիս մեր,
որպէս և մեք թողումք
մերոց պարտապանաց։
Եւ մի տանիր զմեզ ի փորձութիւն։
այլ փրկեա զմեզ ի չարէ։
Զի քո է արքայութիւն
եւ զօրութիւն եւ փառք
յաւիտեանս
                                                      Ամէն:

Գ դա­րի վեր­ջին եւ Դ դա­րի սկզ­բին քրիս­տո­նեու­թյու­նը Հա­յաս­տա­նում դառ­նում է պե­տա­կան կրոն: Այդ` Հայ ժո­ղո­վր­դի պատ­մու­թյան ամե­նա­ն­շա­նա­կա­լից դեպ­քը ար­դի պատ­մա­գի­տու­թյան կող­մից դր­վում է 301 թվա­կա­նին: Այդ գոր­ծում առաջ­նա­կարգ դեր են խա­ղա­ցել Տրդատ Գ Մեծ (250-ական թթ.– մոտ 330),  Հայոց  թագավոր 298–ից  եւ 

Հա­յաս­տա­նի առա­ջին հայ­րա­պետ Ս.Գրի­գոր Լու­սա­վո­րի­չը /301-325/: